تاثیر دو میزان مکمل سازی اسیدهای آمینه شاخه دار برپاسخ هورمون های آنابولیکی پس از فعالیت قدرتی سنگین در وزنه برداران معلول.

یکی ازرشته های ورزشی که در بین معلولین طرفداران زیادی دارد، وزنه برداری است و با توجه به کسب مدال های مختلف توسط ورزشکاران جانباز و معلول ایران در مسابقات جهانی و پاراالمپیک لازم است توجه بیشتری به این رشته گردد. ورزشکاران در طول زمان ورزشی خود از مکمل های بسیاری استفاده می کنند. یکی از این مکمل ها اسید های آمینه شاخه دار است. از این رو تحقیق حاضر به منظور تعیین اثر مکمل سازی اسید های آمینه شاخه دار بر روی هورمون های آنابولیکی وزنه برداران معلول انجام شد. روش شناسی:تحقیق حاضر در قالب طرح های نیمه تجربی دو سویه کور با اندازه گیری های مکرر روی 21 نفر مرد وزنه بردار معلول( میانگین سنی69/1±95/24 سال، قد67/3±72/169 سانتی متر، وزن 05/3±30/80 کیلوگرم، درصد چربی 92/1±13/22% و شاخص توده بدنی 06/1±82/27کیلوگرم بر مجذور متر)در 2گروه مکمل(240و480 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و یک گروه دارونما(دکسترین) انجام شد.پس ازیک دوره یک هفته ای آزمودنی ها تحت یک آزمون ورزشی قدرتی سنگین در 4 حرکت با شدت 80% یک تکرار بیشینه قرار گرفتند. خونگیری در 4 مرحله(در حالت پایه،30 دقیقه قبل از آزمون ورزشی،30 دقیقه بعد از آزمون ورزشی و 2 ساعت بعد از آزمون ورزشی) انجام شد. سپس هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولینی آزمودنی ها اندازه گیری شد. داده های حاصله با استفاده از آزمون های پارامتریک تحلیل واریانس مکرر و پس تعقیبی بونفرونی و با کمک نرم افزار های 15minitab و 18spss در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق: نتایج تحقیق حاضر حاکی است که مقادیر هر دو شاخص هورمون رشد و فاکتور شبه انسولینی رشد طی چهار دوره ی مختلف اندازه گیری ( یک هفته قبل از اجرای قرارداد تمرینی، 30 دقیقه قبل از اجرای قرارداد تمرینی، 30 دقیقه و 2 ساعت پس از اجرای قرارداد تمرینی) به طور معنی داری متفاوت است. البته در شاخص فاکتور شبه انسولینی رشد مقادیر بعد از 2 ساعت با مقادیر پایه و 30 دقیقه قبل از تمرین تفاوت معنی داری نداشت و میتوان نتیجه گرفت این شاخص طی 2 ساعت اولیه به مقادیر پایه خود نزدیک شده است با این حال، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین شاخص های سه گروه طی چهار مرحله ی اندازه گیری مشاهده نشد(p> 0/05). با این حال تاثیر ترکیبی مکمل سازی و تمرین در شاخص فاکتور شبه انسولینی رشد بسیار به سطح معنی داری آزمون نزدیک بود(p=0/059). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از آن است که مکمل سازی اسید های آمینه شاخه دار با مقادیر 240 و480 میلی گرم با ازای هر کیلوگرم وزن بدن تاثیر معنی داری بر تغییرات هورمون رشد و فاکتور شبه انسولینی رشد وزنه برداران معلول ندارد. اما یک جلسه فعالیت قدرتی بالا تنه در این ورزشکاران می تواند این دو شاخص را به طور معنی داری تغییر دهد.